بعـیـد نیـست اگـرمنـع آب هم بـشویـم چرا که راه سعادت مسیردشواریست
مـبـادوعـدۀ دشـمـن فـریب‌مـان بـدهـد دراین زمانکه چنین قحطی وفاداری‌ست
به زیربیرق دشمن اگر که سینه زدیم نه عزّت است نهشوکت مذلّت و خواری‌ست
به دل کـتـیـبـۀ هـیـهـات منالذلّه زدیم چرا که فلسفه وحکمت عزاداری‌ست
شبـیـه این هـمه ابـربـهـاراین شب‌هـا
بـبـارچـشـم تـرمـن بـبـار این شب‌هـا
به ذره گـر نـظری پور بـوتراب کـنـد بـه آسـمـان رود و کـار آفــتــاب کـنـد
دخیل دامن باب الحـوائـجامغـمنیست اگـرتــمـامـی عـالـم مـراجـواب کـنـد
نـدیـده چـشـم کـسـی تـا بحـال دردنـیا به گریه کودک شیرخواره انقلاب کند
به گریه هم شده فهماند بعدازاین باید حسین روی علیاصغرشحسابکند
به زین دست پدر شد سوارطفل حرم که دشت را به سرحرمله خراب کـند به مـیـهـمـانـی تـیر یـلافـکـنـی رفـتـه مگـربه دیدن جـدش نـبـیشتاب کـنـد نگفت حرمله با خود که ممکن است این تیر حـسین فـاطمه راازخجـالت آب کـنـد نگفت حرمله باخود که ممکن است اینتیر چقدرخون به دل مادرش ربـاب کـنـد
نگفت حرمله باخودکه تیرکوچکتر برایحـنـجر شیرخواره انـتخاب کـنـد
دلیل سرخی تنگ غروب دانی چیست؟ زخون حـنـجراو آسمان خضاب کـند
بـیـابـه زمـزمـۀ آب آب گـریـه کـنـیـم
بهپـای مرثـیه‌های ربـاب گـریه کـنـیم